Ja! Ja! Ja! Het was zo'n drieletterdag: wel anderhalf uur slapen, internet ligt eruit, bus komt niet, half uur wachten, werkcomp start niet op, start dan wel op maar draait geen programma's, de hele dag door netwerkproblemen dus _als_ iets het al deed, dan was het heeeeeeeeeeeellll eeerrrrrggggg llllaaaaannnngggggzaaaaaammmm, helft van de collega's is op vakantie of ziek, gewaardeerde collega vertrekt, je loopt te tollen van de moeheid de drukte de chaos de algehele collectieve boosheid over van alles en nog wat en het maandaggevoel.
Terug verzwik je je fijn, mis je de bus (die reed wel maar net iets te vroeg) en als je thuis komt smeer je maar een boterham want nee, koken breng je nu niet meer op.

En toch. Ik was eigenlijk blij dat ik die bus miste vanochtend. Want waar ik eerst een paar vogels hoorde als ik zat te wachten, hoorde ik nu op hetzelfde tijdstip al het Koor!
Het was donker (bijna twee uur voor zonsopkomst), het was fris, het was vochtig, en massa's vogels zongen alsof elk moment de zon kon opgaan voor een heerlijke lentedag.
Terug was ik wat later dan anders, en ik wachtte op de bus aan een van de drukste racebanen van de stad. Die auto's deden me nu eens niks: ik zag en vooral hoorde de merel in een boom aan de overkant.
Kan mij het schelen dat het weer even nog wat frisser wordt. De vogels zingen weer. Het is langer licht (ook eerder, maar dat merk je niet zo als het potdicht bewolkt is).
De overgang is ook erg abrupt: zondag was het nog vrij rustig, en nu...
Binnenkort de dag dat ik word 'ingehaald': dat de vogels al zingen vóór ik wakker ben. Heerlijk :-)