Jaarlijkse herdenking Auschwitz in Amsterdam

AMSTERDAM - Nabestaanden, hoogwaardigheidsbekleders en andere belangstellenden herdenken zondag tijdens de jaarlijkse Auschwitzherdenking in Amsterdam de gruweldaden van de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Zij vertrokken om 11.00 uur vanaf het stadhuis in een stille tocht naar het spiegelmonument 'Nooit Meer Auschwitz' van Jan Wolkers in het Wertheimpark.
Daar zullen ze stil staan bij de moord op de joden, Roma, homoseksuelen en alle andere groepen die door de nazi's als ongewenst en minderwaardig werden beschouwd.
Onder anderen de Amsterdamse burgemeester Job Cohen, staatssecretaris Jet Bussemaker (Volksgezondheid), voorzitter van de Tweede Kamer Gerdi Verbeet en de ambassadeurs van onder meer de Verenigde Staten, Israël, Oostenrijk, Polen en Duitsland zijn bij de bijeenkomst aanwezig.
"Auschwitz staat voor het ultieme kwaad dat mensen elkaar kunnen aandoen", zei Cohen in zijn toespraak. "De ontmenselijking van de ander, de systematische vernietiging van een groep op basis van ras, geloof en geaardheid."
"We leven nu in een andere tijd, maar angst en wantrouwen jegens de ander zijn sindsdien niet zo groot geweest", verwees de burgemeester naar de huidige spanningen tussen bevolkingsgroepen in Nederland. "Angst en wantrouwen brengen mensen ertoe zich terug te trekken in de eigen groep, met uitsluiting van anderen. En waar dat in uiterste instantie toe kan leiden, is precies wat ons vandaag bijeenbrengt."
Tijdens een besloten lunch na afloop van de herdenking sprak Tweede Kamervoorzitter Gerdi Verbeet over haar bezoek aan Auschwitz enkele jaren geleden. "We hebben zo veel foto's gezien, zo veel verhalen gehoord. Maar zelf zien is totaal anders. Het trof me recht tussen de ogen."
De Verenigde Naties besloten drie jaar geleden 27 januari als Holocaust Memorial Day aan te merken. In Nederland herdenkt het Auschwitz Comité de misdaden van de nazi's al tientallen jaren op de zondag die het dichtst bij die datum ligt.
De bevrijding van het vernietigingskamp Auschwitz vond plaats op 27 januari 1945. Tussen juli 1942 en september 1944 werden meer dan 107.000 joden gedeporteerd uit Nederland. Slechts 5200 van hen overleefden de concentratiekampen en keerden terug.
(Bron)

Wat ik me dan elke keer weer afvraag, is hoe het voor de 'bevrijders' was. Men wist van de kampen. Maar er binnenkomen, en dan waarschijnlijk verrekte weinig kunnen doen, dat is iets heel anders.
En het blijft me verbijsteren dat de mens elke keer weer in staat is tot dit soort dingen. Blijkbaar zit het toch echt ingebakken, en hoeft er maar weinig mis te gaan voor de gelegenheid ontstaat om anderen op te sluiten, uit te buiten, af te maken. Dat is misschien wel het angstaanjagendste.
Want we kunnen wel doen alsof de nazi's patent hadden op dit soort dingen, en misschien hebben zij het geperfectioneerd en het openlijkst gedaan, maar toch, iedereen kan zo een rijtje landen opsommen die dingen doen en/of hebben gedaan die erg in de richting komen/kwamen.
En Nederland zelf, waar zowat iedereen in het verzet zat of in elk geval niet heulde met de bezetter (vooral nadat de oorlog afgelopen was, zelfs nu nog), ging daarna even orde op zaken stellen in Indië.
Weleens eerder verteld, maar toch: mijn vader, meermalen afgevoerd naar een werkkamp in de oorlog (verkeerde leeftijd, hij was 16 toen de oorlog begon) en elke keer weten weg te komen. Ondergedoken op de veiligste plek die er leek te zijn: thuis, waar de Duitsers de bovenverdieping gevorderd hadden en niemand het had over de mensen in de kelder, waar de mooie dochter weleens bijsprong om in noodgevallen de aandacht van de ongewenste gasten af te leiden zodat die kelder ongemoeid bleef.
Mijn vader die heen en weer koerierde tussen bevrijd gebied en bezet gebied, met zijn maten totdat hij de enige was die terugkeerde.
Hij kon mits flink aan de borrel wel vertellen over die oorlog. Maar daarna werd hij naar Indië gestuurd. Waar hij ineens geen bevrijder bleek, maar iets heel anders. Eén keer sprak hij erover. "Dat was niet leuk." Op een toon die duidelijk maakte dat hij het er verder niet, nooit, over zou hebben.