Ik liep door een stad, met aan mijn voeten heerlijk zittende maar lelijk okergele schoenen die ik van Wim de Bie had gejat (die heeft veel grotere voeten dan ik, maar ach, ze zaten lekker en pasten precies), ik liep richting de duinen.
In de duinen stond Simone Kleinsma heel hard en erg mooi Jerusalem te zingen.
Ik liep de stad weer in, door soort Wallenachtig gebied, alleen was elk raam nu weg en waren de peeshokjes vriendelijk uitziende kamertjes met ruime vensterbanken geworden, allemaal bekleed met oosterse tapijten en in elk kamertje een paar geleerde islamitische mannen die je konden helpen met problemen of uitleg van dingen.
Toen werd ik geheel verbaasd wakker :)