Over het vriendje gesproken: hij moet koken vandaag. En hij heeft even een pizza-, boerenkool- en andijvie-verbod (je blijft hopen dat ie eens wat origineels bedenkt). Hij woont 200 meter van het winkelcentrum af (ten noorden) en ik 1000 (ten zuiden). Ik ga vanavond bij hem eten. Belt ie op: neem maar Chinees mee. Dat is een oude truc, die ken ik. "Kom jij dan ook maar naar de Chinees." Nee, dat hoefde niet. O ja, en dan moest ik het eten even voorschieten, want hij had nu geen geld. "Nou, de pinautomaat staat zo ongeveer naast de Chinees. Probleem opgelost." Stilte. "Bovendien moest jij toch nog boodschappen doen." Want toen ik vanmiddag naar de super ging, bood ik nog aan om iets mee te nemen voor 'm, maar dat hoefde niet, want hij moest nog brood hebben en dat wou ie zelf uitzoeken. Inmiddels had ie bedacht dat hij nog zelfbakbroodjes heeft, en die moeten nu onmiddellijk op. Morgen zijn ze dood, waarschijnlijk. Kortom: of ik maar naar de Chinees wil gaan. Ik kom er toch zo ongeveer langs.
Met een beetje pech belt ie straks ook nog of ik misschien een biertje kan meenemen?
Hij zei ook nog: zet maar op je log. Nou, okee. Eerst las ie het niet, maar volgens mij vindt hij het stiekem wel leuk als ik over hem schrijf. Dus vriendje, daar ben je weer ;-)