zaterdag, maart 09, 2002

Moet ik nu nog iets zeggen over P.F.? Wat me opviel was dat hij weer een normalere stem had toen hij praatte over de formatie van de raad. Niet meer zo'n heel hoog piepstemmetje, en dan komt ie al een stuk rustiger over.
Ik hoop dat het niet net zo gaat als vorig jaar hier in Utrecht, waar Leefbaar Utrecht prachtplannen had op basis waarvan ze een overweldigende kiezerssteun kregen. Inmiddels hebben ze hun neus gestoten aan de politieke realiteit: je kunt nog zoveel willen, maar soms heb je niet zoveel te willen. Het hele UCP (Utrecht City Plan) is nu al zo vaak veranderd, aangepast etc. dat ik het niet meer volg. Ik geloof dat er een referendum over komt, waarbij je kunt kiezen uit twee opties die allebei niet mijn steun hebben.
De halve binnenstad was op de schop gegaan voor een busbaan, dat zou ook allemaal anders worden, maar ja, de halve busbaan lag er al, die ga je dan ook niet meer af breken. Dus inmiddels ligt nog steeds het halve centrum open.
En verrassing: de kiezers die vorig jaar zo enthousaist waren, zijn aardig bekoeld. Want er gebeurt niet wat er beloofd was, en wat absoluut niet zou gebeuren, gebeurt toch. Zo werkt politiek in Nederland nou eenmaal.
Dus ik ben bang dat de Rotterdammers die nu zo blij zijn, over een jaar ook denken: is dit alles?
Wat me eerlijk gezegd veel meer zorgen baart, is dat er nog zoveel mensen op de NNP hebben gestemd, die ronduit nazistisch is.
Dat gaat wel iets verder dan alleen aangeven dat er problemen zijn. Die types hebben de oplossing ook al klaar.

Geen opmerkingen: