Gisteren gezellig uit eten geweest. Lang blijven nakleppen, en tegen half twaalf eens richting bus. Restaurant uit, en plots overvallen door heftige buikpijn. Het enige dat ik kon bedenken was: tis niet m'n blindedarm, die is er al uit. Zo'n neuroot als ik voelt dan wel gelijk even of ze geen harde buik heeft, maar nee, dus geen ontsteking of zo. Naar de bushalte gewandeld, voorzichtig aan. Op de bushalte ging het pas echt mis, heftig overgeven, nog veel heviger buikpijn, en te beroerd om een ambulance te bellen, want dat kwam wel in me op.
Na een tijdje hield het overgeven op, en moest ik nog even wachten op de bus. Ik hing gedrapeerd over de reling van de bushalte, kon niet meer op m'n benen staan; plastic tas die ik altijd in m'n rugzak heb vast bij de hand want stel dat ik in de bus weer zou moeten braken.
De busreis heb ik niet helemaal meegekregen, klappertandend van de koorts en steeds wegzakkend in krampen.
Thuis uren op de plee gezeten, emmer tussen m'n knieën, katten bezorgd om me heen drentelend.
Nou ja, inmiddels lijkt het over te zijn, brood levert geen problemen op.