Op tijd weg. Te laat in de plaats waar ik wezen moest. Alle buslijnen die ik genoteerd had ook al weg, maar ik moest wel op tijd bij het uitzendbureau zijn en lopen was geen optie.
Niemand die een idee had waar ik info kon vinden over de bussen - er was wel zo'n infozuil, compleet met knopje en speakertje, maar die deed het niet.
(Later zag ik een stuk naar links nog zo'n zuil, mèt, inderdaad, de plattegrond en de buslijnen, maar goed.)
Uiteindelijk dan maar een taxi genomen. 10 euro, maar ik was op tijd.
Erg functioneel: het enige waar het om ging, was de naam en het adres van het bedrijf. Dat had dus ook telefonisch gekund.
Terug naar het station, verschrikkelijk verdwaald (sja, tis 16 jaar geleden dat ik er woonde).
Teruggelopen naar een winkelstraat, plattegrond gekocht, gezien dat het al laat was, richting dichtstbijzijnde bus, bus naar het station.
Daar te laat voor de trein die ik moest hebben, en bussen komen er niet.
Dus, jawel, laten we eens gek doen, weer een taxi. 15 euro.
Het huisnummer klopte niet, maar gelukkig zie je op bedrijventerreinen wel de namen op de gebouwen staan.
Het gesprek was met de manager en een medewerker. De medewerker begon met: 'Ben je in Nieuw-Zeeland geweest?' Hij had mijn cv net gekregen, dus ik snapte er niet veel van - bleek dat hij de hanger die ik van mijn moeder heb gehad, herkende.
Op zich een prima gesprek voor mijn gevoel. Ik had van het uitzendbureau al eerder een salarisindicatie gehad (die niet klopt, want het is 'iets' lager, maar iets lager is nog altijd meer dan wat ik nu heb, ik wil aan de slag en het lijkt me leuk werk, dus okee) en het totaal aantal uren: 40 (wat 38 blijkt).
Verder volgens mij een leuk gesprek, ook nog op de werkvloer gekeken en met de supervisor gepraat.
Uiterlijk vrijdag krijg ik te horen hoe of wat, en als ik aangenomen word kan ik maandag beginnen...

Dat dus allemaal afgehandeld, op naar het station. Dat is vlakbij, behalve als je met het richtingsgevoel van een dooie schelp de verkeerde kant op loopt. Hele bedrijventerrein gezien, want toen ik de kaart raadpleegde zag ik pas dat ik fout liep.
Terug naar het station en gedacht dat het goed was voor mijn conditie.
Op het station vriendin gebeld die in die plaats woont, met een munt van 20 cent. Gezegd dat ik op een station verderop stond, en welke trein ik naar Centraal zou nemen en of we daar konden afspreken. Ze zei dat ze op pad ging, en toen was de20 cent al op.
Door die mobieltjes heb ik duidelijk wat prijsverhogingen in de openbare telefoonapparatenwereld gemist. (Nieuwe oplader is aangeschaft en ik zal heel blij zijn als ik m'n mobiel weer kan opladen).
Met vriendin wat gedronken en stoom afgeblazen ;-) Dat was erg fijn, en zij kreeg af en toe de kans er tussendoor te komen ;-))
Daarna in een wat beter humeur naar huis terug, en halverweg het station hier en mijn huis ging de rits van mijn (enige goede) jas kaduuk.
Uiteraard op het moment dat het flink begon te regenen. Maar goed, daar verzin ik wel wat op, desnoods een nieuwe rits.
Nu dus moe maar wel redelijk happy, en maar afwachten. Als ze me niet aannemen is het een verrekt dure sollicitatie geweest :-(