De eerste gelukzaligheid was toen ie de spuit weer uit m'n mond trok. Want dat is echt het allerergste. De tranen liepen uit m'n ogen.
En in mijn ervaring doet het dan stiekem toch nog een beetje zeer, nou ja, gevoeligheid is een betere term. Maar hij ging na een tijdje fanatiek aan het boren en nee, niks.
Daarna zo'n aha-Erlebnis: dat vreselijke ding dat ze om je kies zetten om te kunnen vullen, die ring. Maar ook niks van gevoeld, wel hoe hard de tandarts duwde, maar geen centje pijn.
Wel eng: ik heb nooit eerder zo'n composietvulling gehad, maar dan zetten tandarts en assistente ineens een veiligheidsbril op omdat ze met zuur en rotzooi bezig zijn -_in jouw mond_, ga je je toch liggen afvragen of je zelf geen veiligheidsbril op zou moeten.
Maar er zit nu dus een keurige vulling in, beetje geliger dan m'n eigen tandkleur. Rechterkant van m'n mond en wang is nog helemaal doof, ik heb steeds het gevoel dat ik zit te kwijlen - moet zo tegen half twee echt uitgewerkt zijn. Enige dat ik nu voel is een beetje zere kaak van het 3 kwartier mond opensperren.

En ja, ik ben er voorlopig vanaf - tot januari ;-) Dan is het weer jaarlijkse controle.