'Huisgenoot heeft mij er ingeluisd'

UTRECHT - Weer thuis schommelt Hassan O., tot voor kort hoofdverdachte in de Utrechtse terreurzaak, zijn dochtertje in zijn armen. Het meisje giert het uit van pret. Hassan glimlacht, gaat weer zitten op de sofa.
Hoe zat dat eigenlijk met video?s, cassettes en boeken over de politieke islam en jihadstrijd die de politie vond bij de huiszoeking? Hassan wijkt even naar achteren. Zwijgt. Herhaalt dan weer het verhaal dat hij ook aan de politie vertelde. Hij is er ingeluisd door zijn oude huisgenoot Mustafa, een radicale moslim en rekruteur van jihadstrijders, met wie hij een conflict had.
Op 27 september, een dag na zijn arrestatie, zei hij al: "Ik verdenk hem ervan dat hij dingen tegen de AIVD of politie over mij heeft verteld die niet waar zijn." Justitie beschikt dan al bijna drie maanden over een verontrustend gesprek waarin Hassan spreekt over een grote explosie door zelfmoordenaars. In België, zo bleek uit dat afgeluisterde gesprek, bekeek hij videobanden van het verzet in Afghanistan, Pakistan en Irak. Hassan, in dat gesprek: "Dus het verzet bestaat. En het verzet zal doorgaan, Insjallah, zo God het wil".
Maar Hassan is vrij. Justitie had onvoldoende bewijs om hem nog langer vast te houden. Bij thuiskomst huilde zijn dochtertje een dag van geluk. Hij knuffelt haar. "Dat heb ik gemist."
Mustafa, ontmoet in de moskee in Kanaleneiland, is volgens Hassan de kwade genius. De man had huwelijksproblemen, zijn vrouw dreigde hem op straat te zetten. Hassan hielp hem aan een kamer in Soest, waar hij zelf onderhuurde.
Op 1 juni trok Mustafa bij Hassan in. Pas toen kwam Hassan erachter dat zijn huisgenoot niet welkom was in verschillende moskeeën vanwege zijn radicale ideeën. Daar noemden ze hem ?de psychoot?. "Hij vertelde mij vaak dat hij andere jongens wilde gaan rekruteren voor de jihad", aldus Hassan in een politieverhoor.
Ook zou Mustafa de twee Marokkaanse jongens uit Eindhoven hebben gekend die in 2002 in Kasjmir door grenswachten werden doodgeschoten. Mustafa had ze gesproken toen hij in Pakistan en Afghanistan was om de islam te prediken.
Mustafa kwam vaak bij nacht en ontij bij Hassan binnenvallen. Toen Hassan daarover klaagde, 'verweet hij mij dat ik geen goed moslim was omdat ik veel te verwesterd zou zijn,' aldus Hassan tijdens een verhoor. De ruzie bereikt het kookpunt als Hassan besluit te verhuizen. Mustafa weigert zijn sleutel in te leveren. Hij schrijft Hassan een dreigbrief. Als de twee elkaar ontmoeten om toch de zaak af te handelen ontstaat een vechtpartij. De politie pakt ze allebei op.
Dat is het moment, denkt Hassan, dat Mustafa hem van terreur beschuldigde tegenover de politie. Zijn ex-huisgenoot biedt plots zijn excuses aan, maar Hassan vertrouwt het niet, zegt hij. Hij besluit een wapen te kopen om zich te verdedigen. Het is vooral zijn Iraakse vriend Mohamed die er op aandringt. Ook die zou bang zijn voor Mustafa. Hassan zegt Mohamed te kennen uit een shoarmazaak aan de Kanaalstraat. Begin juni gingen ze naar Den Haag, waar ze foto?s namen. De AIVD schaduwt hen dan al. Tegenover de politie verklaart Hassan dat Mohamed de foto?s naar familie in Irak wilde sturen.
Op 31 juli reizen de twee naar Brussel om een vuurwapen te kopen. Mohamed zou dan tegen Hassan hebben gezegd dat ze voor 'iets anders' moesten zorgen als de koop mislukt. "Ik begreep meteen dat Mohamed met 'iets anders' explosieven bedoelde," verklaart Hassan in een verhoor.
De deal voor een vuurwapen mislukt, aldus Hassan. Duizend euro voor twee pistolen is hem te duur. Om Mohamed, die volgens Hassan nog steeds aandringt, 'aan het lijntje te houden' vertelt hij dat explosieven naar Nederland worden gebracht. Medio september, als Mohamed onrustig wordt, zegt hij dat zijn kennis in Brussel, Abdelaziz E., onderweg is met de explosieven. "Dit hele verhaal was echter niet waar," verklaart hij tegen rechercheurs.
Hassan wordt ruim een week later gearresteerd. Tegelijk valt een politiemacht bij een Marokkaans gezin binnen op zoek naar explosieven. Er wordt niets gevonden. Abdelaziz uit Brussel blijkt familie van hen. Tegenover de politie verklaart Hassan niets met explosieven te maken te hebben. Hij spreekt wel langdurig over Mustafa en Mohamed. De politie besluit 7 oktober dat de twee moeten worden opgespoord, aangehouden en verhoord. Onduidelijk is of dat is gebeurd. Hassan zegt ze uit het oog te zijn verloren. "Nee, ik heb ze niet meer gezien. Ik weet niet waar ze nu zijn."
(Bron)