Het doet het weer een beetje hier. Ik heb nog een verstobde neus en een stem als een scheepstoeter, maar ik voel me weer okee.
Vanochtend nog een tijdje naar de lucht (en het licht!) zitten kijken, die net zo was als soms vroeger op vakanie: aan zee, van die bewolking waarvan je weet dat ie gaat breken. Nu zit ik niet aan zee en de wolkenlaag-met-gaatjes is nu helaas een egale grijze wolkendeken, maar toch.