Even een lamp ophangen. Van de stoel afstappen, me verstappen, leek allemaal vrij onschuldig.
Tot de volgende ochtend, toen de spieren aan de binnenkant van m'n linkerdijbeen collectief in een kramp zaten. Liggen doet zeer, zitten hou ik niet lang vol, staan is pijnlijk en lopen is een beetje sneu rondhobbelen.
Inmiddels is het al iets beter, en als ik braaf op m'n zij lig met een hete kruik op de zere spieren is het wel te doen. Regelmatig heel voorzichtig rekken en strekken, veel lezen en de katten die solidair bij me blijven, aaien.