Tom drentelt rusteloos heen en weer. Af en toe gaat ie van ellende maar op de tafel zitten, waarna ie even later weer probeert mij, dom mens, aan het verstand te peuteren dat ie naar BUITEN wil! Hij denkt dat ik het niet snap, misschien wel logisch want normaliter mag ie direct naar buiten als ie dat wil - sterker, het raam staat gewoon op een kier als ik thuis ben.
Tijger, altijd meer de binnenkat, ligt lekker opgerold op de bank te slapen.
Ze hebben het nog niet door.

De bench staat in de badkamer. Als ik straks die kant opga, loopt Tijger blij mee, zoals ze altijd blij mee loopt. Kwestie van graaien en proppen - theoretisch. In de praktijk is het weleens een bloederige kwestie geworden (neenee, _ik_ was de gewonde, niet Tijger).
Daarna snel deurtje dicht, huiskamer weer in, en ultravals net doen of ik het raam open ga doen. Tom komt dan heel hard aanrennen, blij dat ie kan ontsnappen. Ook dan is het graai, hebbes en op naar de badkamer. Tom is meer een schreeuwerd waar Tijger een krabberd is. En waar Tijger niet opgeeft, doet Tom dat vaak wel, dus dat maakt het makkelijker.
Grootste probleem dan nog: deurtje open, Tijger tegenhouden, Tom erbij proppen, deurtje dicht.
Tom eerst in de bench werkt makkelijker qua proppen, want als je dan Tijger erbij wilt stoppen deinst Tom achteruit, heel makkelijk.
Alleen: Tijger is te slim. Zodra je Tom beetpakt, zit Tijger ergens op 2 meter hoogte achterin bovenop de boekenkast. Dus toch maar eerst Tijger vangen en dan Tom.

Denk aan ons ;-)