Stel je voor: je kunt niet slapen wegens heftige buikpijn. Op je rug kun je niet liggen, dus je dommelt wat op je zij. Poes truct de huiskamerdeur open en gaat fanatiek krabben aan de slaapkamerdeur. Dan maar binnenlaten, dat kost waarschijnlijk het minste energie.
Kat springt op bed, strekt zich naast je uit en gaat recht in je oor spinnen. Lief, maar het houdt je wel extra wakker. Na een tijdje besluit ze richting voeteneind te vertrekken. Daar ontdekt ze een leuk spelletje: tenen vangen. Ze bijt er zachtjes in, en hoe meer ik mijn voeten verstop, hoe fanatieker ze wordt: aanvallen op de dekens, wilde graafwerkzaamheden om ònder die dekens te komen.
Ze stopt pas als kater voorzichtig zijn neus om de deur steekt. Poes is de ontdekker van de twee, kater is altijd een beetje huiverig voor nieuwe dingen. Kater doet twee stapjes de deur in en poes begint waarschuwend te brommen. Even later krijsen ze allebei, kater vlucht de deur uit en poes loopt als triomfator op het bed, staart hoog in de lucht.
Tegen de middag voelde ik me iets beter, en de katten wilden de deur uit. Daarna heb ik nog een paar uur kunnen slapen.