Ook Kanaleneiland-Noord: de bushalte waar ik meestal de bus net mis en lang moet wachten. Dat heeft nadelen, want je zit dan aan een soort racebaan door de stad die op die tijd druk is, heel druk.
Voordelen zijn er ook. Tegenover de bushalte is - zoals op veel plekken daar - een hoge flat, waarop rond die tijd altijd wel een spreeuwenkoor bezig is.
Achter de bushalte staat een mooie Robinia pseudoacacia te vergelen. Heel indrukwekkend als de zon er net op valt. En dat bedrijf dat ik vaag associeerde met bouw en techniek blijkt een voedingsmiddelenconcern te zijn.
Vanmiddag had ik op weg naar die bushalte een complete flashback. Ik liep en keek naar de grond. Zoveel blad al op de grond. Een essentak. Een esdoornblad. Een eikenblad. En ineens zag ik het weer voor me: die map waarin ik trouw planten en bladeren plakte. Drogen in het plantenpersje dat ik voor Sinterklaas had gekregen, herfstblad was al droog maar moest wel mooi vlak zijn. Vreemde planten tegenkomen die ik niet thuis kon brengen en dan uitzoeken wat wat was.
Mooie herinneringen.