Kwaliteit handschrift kinderen 'holt achteruit'

NIEUWLEUSEN - De kwaliteit van het handschrift van jongeren holt achteruit door het ontbreken van schrijfonderwijs als apart vak op de basisschool.
Niet alleen dreigt een ambacht uit te sterven, ook missen leerlingen hierdoor een belangrijke ontwikkeling in hun motoriek.
Dat stelt het Platform Handschriftontwikkeling, opgericht door schrijfspecialisten. "Tien jaar terug kampte 10 procent van de basisschoolleerlingen met schrijfproblemen. Nu is dat opgelopen tot 30 procent", zei Aartje Schoemaker, woordvoerster van het platform vrijdag.
Pabo's besteden sinds een aantal jaar minder aandacht aan schrijfonderricht. Daarnaast verrichten leerlingen op basisscholen veel minder tijd aan technisch schrijven, meent het platform.
"Na je negende wordt het moeilijker om je schrift nog bij te sturen. Leerlingen in het voortgezet onderwijs kampen nu met problemen. Sommigen kunnen bijvoorbeeld hun eigen aantekeningen niet meer lezen."
Door minder aandacht te besteden aan schrijflessen dreigt niet alleen een ambacht te verdwijnen, maar missen kinderen een belangrijke ontwikkeling. Het schrijven bevordert samenwerking tussen linker- en rechterhersenhelft en is een goede training in de fijne motoriek.
"Het kan er zelfs toe leiden dat iemand die later schilder of chirurg wil worden, bepaalde handelingen niet goed kan verrichten", aldus Schoemaker.
Het platform biedt dinsdag in de Tweede Kamer een petitie aan met een pleidooi voor herinvoering van het vak schrijven op basisscholen en bijscholing van leerkrachten.
(Bron)

Mijn motoriek was waardeloos toen ik een kind was; op de lagere school werd me al gesmeekt of ik alles in blokletters wilde schrijven. Dan was het nog nauwelijks leesbaar, en ik had ook vreselijk veel moeite met op een regel schrijven, dus een bladzijde in mijn schrift zag eruit als een kudde dansende semi-blokletters op een rij, die vaag wel iets met elkaar te maken hadden maar hoe je het moest lezen was dan nog een puzzel.
Op de middelbare school ging het wel iets beter, maar ik had een lelijk handschrift, en als ik me niet goed voelde was het volstrekt onleesbaar.
Op mijn zestiende veranderde er iets in mijn leven. En zomaar, zonder er iets aan te doen, had ik ineens een prima handschrift. Dus volgens mij was mijn slechte handschrift (en mijn slechte motoriek?) ook te danken aan mijn psychische gesteldheid.