Kweenie. Het was half zes, het was nog donker en het zat behoorlijk dicht van de mist. Daar dwars doorheen, in het donker, hoorde ik een winterkoning met dat driftige wekkertje. Het nest verstoord door een rondsluipende kat misschien, dat kan. Want de winterkoning is wel vroeg, maar niet zó vroeg.
Pal daarna: een merel. Luid jubelend, net na half zes in november. Ik moest prompt aan Blackbird van The Beatles denken, in het kader van de verkiezingen, maar of een Nederlandse merel zich daar nou mee bezighoudt en daar speciaal vroeg voor uit z'n nest komt?
Even later meldde het Radio 1 Journaal ook al een zingende merel. Dus of die jongen woont bij mij om de hoek (en zou verrekt hard hebben gereden om op tijd in Hilversum te komen), of méér merels hadden een aanval van gekte.