Slachtoffers mensenhandel verenigen zich

AMSTERDAM - Slachtoffers van mensenhandel kunnen zich sinds kort aansluiten bij een eigen vereniging. Die vereniging, Atalantas, presenteerde zich woensdag in Amsterdam aan de pers. Aan de schrijvende pers en radio althans, want camera's zijn uit den boze bij Atalantas. De initiatiefneemsters Anna en Tatjana doen er alles aan om niet te worden herkend.
Anna is al tien jaar in Nederland, al tien jaar heeft ze de zogeheten B9-status, een verblijfstatus voor slachtoffers van mensenhandel die aangifte hebben gedaan. "Als ik het opnieuw zou moeten doen, zou ik nooit aangifte doen", zei de 31-jarige Anna woensdag in vloeiend Nederlands.
De B9-status heeft meer na- dan voordelen, vinden Anna en Tatjana. De status verloopt zodra de rechtszaak tegen de mensenhandelaren tegen wie ze aangifte deden is afgerond. Wanneer dat zal zijn, weten ze niet. Beide vrouwen worden niet op de hoogte gehouden van het verloop van het onderzoek. "Ik kan morgen het land worden uitgezet", zegt Anna.
Anna en Tatjana mogen met hun B9-status niet werken. Desondanks verplicht de sociale dienst hen wel te solliciteren. Anna werd al eens aangenomen, maar moest vervolgens meteen vertellen dat ze niet mocht werken. De B9-status biedt ook geen recht op gezinshereniging. Anna haalde haar kind daarom maar illegaal naar Nederland. Ze moet het zonder kinderbijslag stellen en ook haar uitkering is niet berekend op de verzorging van een kind.
Atalantas wil zich hard maken bij de politiek voor een betere regeling voor vrouwen, maar ook mannen en kinderen die slachtoffer zijn van mensenhandel. Het idee voor de vereniging ontstond nadat de twee vrouwen leuk waren ontvangen in de Tweede Kamer, meelevende reacties ontmoetten, maar geen enkel resultaat boekten. Ze besloten zich te verenigen en een gezamenlijk offensief te starten.
Anna en Tatjana benadrukken dat het beeld dat veel Nederlanders en instanties van slachtoffers van mensenhandel hebben, niet klopt. Zij zijn geen weerloze vrouwen. Ook goed opgeleiden worden slachtoffer van mensenhandel.
Anna en Tatjana bewijzen dat, maar merkwaardig genoeg werkt dat vaak tegen hun. Tegen Tatjana werd gezegd dat ze geen hulp nodig had, maar sterk genoeg was om voor zichzelf te zorgen. Anna kreeg van haar advocaat een dag voor het hoger beroep in haar procedure te horen dat ze als rechtenstudent slim genoeg was om de zaak zelf te voeren.
Cijfers over hoeveel mensen in Nederland slachtoffer zijn van mensenhandel zijn nauwelijks te geven. De Stichting Tegen Vrouwenhandel registreert vrouwen die aangifte hebben gedaan, bijna 350 in 2002. Naar schatting doet 5 tot 10 procent van de slachtoffers aangifte. Dat zou betekenen tussen de 3500 en 7000 slachtoffers per jaar. Maar zelfs van die ruwe schatting is niet te zeggen of deze de werkelijkheid benadert.
(Bron)