Tijger klom altijd van de bank op tafel, en sprong dan van de tafel in de kast: pakweg 1,5 meter omhoog en een halve meter ver.
Nu doet ze het anders. Ze springt op de ijskast, achter de magnetron. Dan kijkt ze of ik niet kijk. En dan springt ze: bijna 2 meter ver en ongeveer op dezelfde hoogte.
Een enkele keer gaat het niet helemaal goed en klapt ze bijna van de plank af waar ze op springt, maar meestal lukt het vlot.
Wat me intrigeert is die blik vooraf. Als ze ziet dat ik naar haar kijk, gaat ze héél onschuldig zitten. Zodra ik m'n hoofd afwend, springt ze. Zou ze denken dat het niet mag? Ik vind het best, zolang ze niet naar beneden kukelt. Ze vindt het duidelijk leuker en/of makkelijker dan gewoon via de tafel te springen. Of zou het denken dat het niet mag juist de kick zijn?