Eng: ik lees nog steeds in 'De helse mens' van Lyell Watson, over het kwaad in de mens, oorzaken, redenen, voorbeelden. Een angstaanjagend, maar helder boek, erg leesbaar en verbijsterend in de ramsj terecht gekomen.
De schrijver verhaalt onder andere over iets opvallends bij daders van wat algemeen beschouwd wordt als de ergste misdaden: seriemoorden en moorden zoals die op James Bulgar. Ze lijken geen besef te hebben van wat ze gedaan hebben, 'het moest gewoon', ze zien het als een soort rechtzetten van iets in het geval van een seriemoord, of het was 'gewoon, zomaar' in het geval van James Bulgar. Dat ontbrekende besef kom je vaker tegen, maar de schrijver vertelt dat bij deze daders nog iets opviel, wat hij bij anderen niet zag. Iets dat verklaart waarom mensen achteraf vaak zeggen: 'Hoe kan dat nou, je zag niks aan hem, het was zo'n aardige man!' - het is niet iets 'anders' of 'extra's', het is iets ontbrekends. Je kijkt ze in de ogen en daar is niets. Geen kwaad, geen boosheid, niets. Leegte. 'Ogen zijn de spiegels van de ziel', en wat te denken als die spiegels leeg zijn? Misschien dat dat verhaal van vampiers zonder spiegelbeeld wel op een dergelijk fenomeen gebaseerd is...
En dan zie je die man in het nieuws, Gary Leon Ridgway, die 48 moorden bekent en mogelijk nog ruim 50 moorden in Canada op z'n geweten heeft. Hij staat daar te bekennen alsof hij een standaardformuliertje invult. De meeste mensen vertonen meer emoties als ze afrekenen bij de kassa.
Luguber.