Prompt om twee uur wakker. Maar: de maan scheen! En dus heb ik lekker een tijdje zitten experimenteren met de telescoop (nee, ik heb de vlag niet kunnen ontdekken ;-)). Hoop pukkels en kraters en krassen bekeken, en na een tijd weer helemaal happy naar bed. Heb tot elf uur liggen ronken en ben nu weer helemaal bij geloof ik.

Ik ben nog steeds gefrustreerd omdat ik dat ene brandprogramma niet geïnstalleerd krijg, dat het voor de crash van de harde schijf zo goed deed.
Paradigit gebeld, maker gebeld, vraag gepost op de site van de maker en op het (Amerikaanse) forum. Ik ben benieuwd wat de oplossing is, want ik snap er niets van: registratienummer wordt niet geaccepteerd, terwijl dat de vorige keer wel lukte.

Intussen heeft de manager van de WW-afdeling van het GAK me gebeld (ja, soms zijn ze heel snel, die klacht is maandag pas ingediend). Hij heeft officieel zijn excuses aangeboden en hij liep over van begrip en snapte zomaar dat het onmogelijk is om drie maanden van een voorschot van twee weken te leven. Hij heeft uitgezocht wat er zoal mis is gegaan en me verzekerd dat ze sinds juni (goh) met een andere procedure werken en dat het nu veel sneller gaat. ('Daar heb ik niets aan.' 'Nee, dat klopt, maar we proberen dit soort problemen nu te voorkomen.')
Al met al komt het er op neer dat strikt juridisch de procedure in z'n geheel maar iets te lang heeft geduurd omdat er geteld wordt vanaf datum ingang werkloosheid (4/3) en niet vanaf datum melding (24/1). Dat is nu dus anders: wie meldt dat ie werkloos gaat worden, wordt direct in de procedure opgenomen, krijgt ook direct alle formulieren thuis etc. (Dus niet meer wachten tot het gesprek waarna de formulieren meegegeven worden.)
Ik krijg nog een officiële brief met excuses, maar op meer hoef ik niet te rekenen.

Op naar de volgende klacht: de dame met het bril- en kapseladvies van het CWI.
Kreeg toevallig vandaag een mail van mijn moeder, die meldde dat zoiets in NZ tot een rel zou leiden ;-)

Heel gek, ik ben nu schor.