IJs rond noordpool is over honderd jaar gesmolten

AMSTERDAM - Het ijs rond de noordpool smelt sneller dan verwacht en dreigt binnen een eeuw geheel te verdwijnen. Dat is de conclusie van een studie onder leiding van het NASA Goddard Space Flight Centre die op 1 november wordt gepubliceerd.
Het smeltend ijs is een gevolg van de opwarming van de aarde en een verandering van stromingspatronen in de noordelijke ijszee, die vermoedelijk ook deels samenhangt met het broeikaseffect.
Tussen 1979 en 2003 bedroeg de afname van noordelijk zeeijs ruim 20 procent, aldus de onderzoekers. Verwacht wordt dat de ijskap met 9 procent per tien jaar blijft afnemen, waardoor hij voor het eind van deze eeuw geheel kan zijn verdwenen.
Dat het ijs rond de noordpool dunner wordt, is al enkele jaren bekend. Het gaat om een ander verschijnsel dan het afsmelten van landijs op bijvoorbeeld Groenland, waardoor de zeespiegel kan stijgen. Smeltend zeeijs beïnvloedt het zeeniveau slechts een beetje, maar heeft wel grote gevolgen voor de ecologie van het arctisch gebied, het klimaat in Noord-Amerika en Rusland en op de hoeveelheid broeikasgas in de atmosfeer.
Klimaatonderzoekers wisten al dat de opwarming van de aarde zich het sterkst manifesteert rond de noordpool. Een geringe opwarming versterkt daar zichzelf, omdat water veel meer zonlicht en warmte vasthoudt dan ijs. Door het warmere zeewater gaat het later vriezen. Dat resulteert weer in een dunnere ijslaag die in de lente sneller smelt.
Volgens de studie verliep de opwarming van het arctisch gebied de afgelopen twintig jaar acht keer sneller dan in dezelfde regio in de afgelopen honderd jaar.
Klimaatonderzoeker Rob van Dorland van het KNMI zegt dat de resultaten van het NASA-onderzoek overeenkomen met de scenario's van het internationaal klimaatpanel IPCC. Hierin wordt al rekening gehouden met een versterkte opwarming van het noordpoolgebied.
Maar in de praktijk kan dat effect nog sterker zijn, zegt hij. Opwarming van het zeewater leidt onder meer tot het ontdooien van de permafrost in de kustgebieden. Daarbij komt veel methaangas vrij; een sterk broeikasgas dat bijdraagt aan een verdere opwarming van de aarde.
(Bron)