Jaarlijks 2,2 miljoen slachtoffers op het werk

GENEVE - Jaarlijks sterven wereldwijd 2,2 miljoen mensen door hun werk. Onder hen zijn ongeveer 750.000 vrouwen, zo'n 1,5 miljoen mannen en 22.000 kinderen. Deze schattingen presenteert de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) woensdag op de Werelddag voor Veiligheid en Gezondheid op de Werkplek.
"Zesduizend doden per dag -één op elke 15 seconden- is meer dan het aantal oorlogsslachtoffers elk jaar", concluderen deskundigen van de VN-gelieerde organisatie. Bijna 350.000 mensen sterven door een ongeluk op de werkplek. De overige circa 1,9 miljoen gaan dood door ziekten of aandoeningen, die ze oplopen tijdens het uitoefenen van hun beroep.
De ILO maakt zich zorgen over het gebruik van chemicaliën en gevaarlijke stoffen. Meer dan 400.000 doden zijn bloot gesteld geweest aan chemicaliën. Ruim 300.000 werknemers krijgen elk jaar kanker, omdat zij met gevaarlijke stoffen werken. Van de 160 miljoen werknemers die jaarlijks een arbeidsgerelateerde ziekte oplopen, is in 35 miljoen gevallen blootstelling aan chemische stoffen de oorzaak.
"Elk jaar komen duizend nieuwe chemicaliën op de markt en meer dan 100.000 soorten worden elke dag toegepast. Veel van deze stofffen kunnen rampen veroorzaken als ze verkeerd worden gebruikt", stelt de ILO. De arbeidsdeskundigen wijzen erop dat uitsluiten van alle risico's niet kan, maar dat voorkomen van ongelukken wel lukt door meer aandacht te besteden aan veiligheid en gezondheid op de werkplek bij zowel werkgevers als werknemers.
Vooral werkgevers moeten volgens de ILO hun verantwoordelijkheid nemen. "Sommigen plaatsen winst op de korte termijn nog altijd boven veiligheid. Hoe valt anders te verklaren dat miljoenen werknemers nog steeds worden blootgesteld aan asbest, terwijl we weten dat door het inademen van de vezels van deze stof elk jaar 100.000 mensen sterven?" Het ILO-verdrag dat sinds 1986 het gebruik van asbest verbiedt, is vooralsnog door 27 landen ondertekend.
De organisatie stelt verder dat de westerse wereld door het verplaatsen van productie naar ontwikkelingslanden zich medeschuldig maakt aan de vaak slechte arbeidsomstandigheden aldaar. "Niet alleen de arbeidskrachten zijn er goedkoper, de werknemers zijn ook minder beschermd."
De ILO houdt ontwikkelingslanden op hun beurt voor dat armoede nooit een excuus mag zijn om geen veilige werkplek te creëren. Bovendien kosten ongelukken en ziekte door werk overheden ook geld: gemiddeld 4 procent van het bruto nationaal product van alle landen in de wereld.
(Bron)