En op z'n Utregs!

Er was eens een kasteel. Dat kasteel heette Vredenburg. Het kasteel verging min of meer en heel veel later werd er een gebouw bovenop de resten gezet. De paar stukjes muur die nog van het kasteel restten, stonden treurig bij een ingang van dat nieuwe gebouw - dat na vele vervloekingen toch alom geroemd werd om de vernieuwende architectuur en vooral om de akoestiek _in_ het gebouw.
Goed.
Het is nog steeds Utrecht, dus dat gebouw gaat tegen de vlakte: er moeten méér winkels komen! Meer Blokkers, Zeemannen, Hema's en meer van die winkels die je overal, en zeker in Utrecht, al in tigvoud hebt. Er komt een nieuw, nu nog beterder muziekcentrum. En oh ja, er komen ook nog wat woningen, want er zijn te weinig woningen in Utrecht.
Dat woningtekort is in de sociale sector, en iets zegt mij dat deze geplande woningen geen appartementen van pakweg 350 euro per maand worden. Maar goed, het is een gebaar, ze komen ermee weg.
En we hebben voor gestemd hè, ook al op z'n Utregs: plan 1 of plan A, en allebei niet echt geweldig. Het ene plan won, "Stadshart Verruimd", maar is door talloze aanpassingen en bezuinigingen nu niets meer of minder dan een mix van de slechtste en meest Corio-vriendelijke onderdelen van de twee. (Corio: eigenaar Hoog Catharijne.) Dus minder groen, meer winkels, minder woningen, meer verkeer, en vul maar aan.

Hoe dan ook: zo ongeveer alles tussen het plein Vredenburg en de sporen van Centraal gaat gesloopt worden. Winkels! Een nieuw Muziekgebouw! Water terug in de Catharijneracebak die dan weer Catharijnesingel wordt! Mooi! Nieuw! Vaart der volkeren! Oh ja, en wat woningen dus. Zichtlijnen! Mooie doorloopjes van station naar centrum! Een glazen tunnel bovenop het station! Het wordt ge-wel-dig!
De marktlui die op het Vredenburg staan, zijn al een tijdje opgepropt in een hoekje. De fietsenstalling is al een grote bouwput. Het fietspad was ook maar even afgeschaft, zodat je fijn op de busbaan terechtkwam of nietsvermoedende toeristen - dwalend en op zoek naar "Het Centrum" - voor de sokken reed. Dus werden er een soort blokken neergezet, tussen fiets- en busbaan, maar gek genoeg schoven die steeds weg als er weer een bus tegenaan kwam die te weinig ruimte had om samen met een tegenligger door te rijden.

Situatie duidelijk hè? Hier wat plat, daar wat plat, wij gaan Bouwen.
Maar oh jee. Ehm. Ja, hoe zat dat ook weer met die oude restanten - dat viel ergens in de verte een pietsje onder iets dat wel een naam had, iets met mo... monu... monutenzorg... Nee... Monumentenzorg! Dat was het! Ach nee joh, vergunning? Die hebben we hoor. Ja, nee, niet voor dat stukje, maar dat slopen we ook niet. Ja, die meter ernaast en erna en ervoor en erachter wel, maar we kijken wel uit hoor!
Gek genoeg zegt de rechter nu: vraag die vergunning eerst maar eens aan. Jullie wisten dat die benodigd was, niet zeuren.
Minimale vertraging 4 maanden, elke maand zou 8 ton kosten.

Dat is nou Utrecht. Je regelt en je rommelt, en als puntje bij paaltje komt, blijk je een basaal feitje even overgeslagen te hebben omdat het niet zo goed uitkwam.
Eigenlijk lijken we al best een grote stad zo.