Hm. Utrecht schijnt erg goed te scoren als het gaat om afvalscheiden. GFT-afval is blijkbaar een uitzondering, want sinds begin dit jaar wordt dat nog maar eens per twee weken opgehaald. We kregen allemaal keurig twee stickers, met alle ophaaldata in deze wijk.
Ik beken onmiddellijk dat ik vaak GFT-afval gewoon in de vuilnisbak dump :/ Eigenlijk heb ik maar een paar kliko-momenten: als ik flink tekeer ben gegaan in de tuin. Want om met wat afsnijdels van de groente door de slaapkamer naar de tuin te wandelen, gaat me net te ver. En sinds de kliko niet meer door de tuindeur paste, hield het wel helemaal op.
Maar de gemeente stelde gratis compostvaten ter beschikking. Dat leek me wel wat. Vanaf begin januari kon je bellen om zo'n ding aan te vragen. Niet dat iemand er ook maar iets van wist, maar de bedoeling was goed.
Uiteindelijk stond in april ineens een regeltje op de gemeentesite, sneaky weggestopt, maar wel mèt telefoonnummer: het algemene infonummer van de gemeente. Waar men van niets wist en me doorverbond. Zodat ik na lang, heel lang wachten weer degene aan de lijn kreeg die me doorverbonden had.
Later belde ik nog eens, waarbij het net zo ging en de telefonist tenslotte mijn nummer maar noteerde, en voor de zekerheid ook vast m'n adres.
Ik hoorde niets meer en ik verdiepte me maar in composthopenmaken voor beginners. "Als het misgaat, gaat het stinken." Oh jee. "Een vat moet in de volle zon, een hoop in de schaduw." Lastig, lastig, hoewel? Ik heb wel een semi-onbruikbaar hoekje met schaduw en lucht, dus dan zou een hoop misschien toch handiger zijn?
Twaalf uur vanmiddag. Een hels kabaal buiten, alsof iemand iets van de trap liet vallen. Geen bel, geen bericht, maar het klonk verdacht recht-voor-de-deurig.
Toen ik ging kijken, was er al niemand meer te bekennen. Maar er stond wel iets.
Allemachtig, het is een vat van 280 liter, da's wel een beetje fors.
Met wat geweld heb ik het de gang in gekregen, waarbij de buurman langskwam en meewarig lachend zei: 'Zo, een compostbakkie?' Met wat steken en draaien en wrikken kreeg ik het de huiskamer in - het raam kan verder open dan de slaapkamerdeur.
En nu ligt het monster zolang even geparkeerd op de bank. Niet dat je die bank nog echt ziet, en Tom vindt het doodeng, maar ja, in de gang kon ie niet blijven staan want dan zou ik de deur niet meer uitkunnen, en hij zal toch via het raam naar buiten moeten.
De gebruiksaanwijzing is intrigerend. Je moet de bodemplaat op platte tegels zetten zodat die niet in de grond zakt (de hoeken dan, waar die ook mogen zitten bij een rond vat), maar het centrum van de bodemplaat moet wel contact maken met de grond, zodat nuttig bodemleven kan verhuizen naar de bak.
In de Nederlandse gebruiksaanwijziging staat uitdrukkelijk dat er geen kranten, vlees en vis in mag. In de andere talen staat het wat anders: geen gekleurde kranten, en in het Engels mag zo ongeveer alles er in behalve plastic, kattenpoep en stofzuigerzakken.
Ik zal wel zien, als het allemaal lukt is het prima, en als het niet lukt, dan houdt het op.