Mist is mooi en wonderlijk (mits je er niet met de auto doorheen hoeft).
Aan de overkant van de weg is ineens alleen maar bos, de huizenrij die normaal goed te zien is achter de bomen en de struiken, viel volledig weg.
Verderop was een berm gemaaid, en aan alle wat steviger takjes en sprietjes hingen horizontale spinnenwebben, vol dauw.
De Rabotorens bij Utrecht Centraal verdwenen in de mist (sowieso een voordeel) maar een deel reflecteerde wel zonlicht en FLATS bij Centraal was het gewoon helder, zonnig, geen mist of nevel te bekennen.
Maar: een stukje verderop zag ik de kerktoren niet maar de sleutel die er als windwijzer bovenop zit, blonk me tegemoet, boven de mistlaag uit.
Mijn nieuwe tandarts (dat was het enge doel van de reis) blijkt een aardige jongen die alles met liefde uitlegt. Op het oog niets aan de hand behalve twee amalgaamvullingen die wel erg oud zijn (jaar of 20 zeker wel) en barsten vertonen dus eens vervangen moeten worden, maar de uitgebreide röntgenfoto toonde helaas wel een klein gaatje. Voordeel: het zit in de kies naast de kies die al lang gevoelig is. Die kies is ooit gereconstrueerd met composiet (de bovenkant dan) wegens gebroken (leuk, epilepsie, heel goed voor je tanden). Alleen: composiet krimpt een beetje. Sind een tijd moet ik dus na alles wat ik eet, de holte tussen de composietkies en de kies ervoor leegpulken. Wat waarschijnlijk ook het gaatje in die kies ervoor verklaart. Dus: dat gaatje wordt uitgeboord, composiet erin en dan de vulling wat ruimer maken zodat ie beter aansluit op de kies ervoor en de holte tussen beide kiezen verdwijnt.
Moet goedkomen, zou je zeggen.