Even naar de longverpleegkundige. Om 9 uur daar zijn, afspraak van een half uurtje. Daarna wilde ik wat rondfietsen om foto's te maken. Onderweg naar de afspraak besefte ik dat ik mijn camera vergeten was, maar ach, dan gewoon even heen en weer
fietsen.
Ik ben nu net thuis, en ik heb geen fiets meer :-(
Halverwege de afspraak kwam er iemand binnenstormen: heeft u een blauwe fiets? Daar is net een auto tegenaan gereden, en die is nu weg.
Lang leve de oplettende mensen: de dame die het meldde, had ook het kenteken genoteerd. Gelukkig maar, want mijn achterwiel was krom, het spatbord was kapot, de reflector was stuk, de bagagedrager was stuk en het frame leek me verbogen.
Politie gebeld, die begonnen direct met 'doorrijden na aanrijding, hm, niet zo mooi'.
Naar het bureau om aangifte te doen. Kom ik daar, tref ik een oudere agent die ook al ernstig begon te mopperen. Die het nummerbord natrok, en daarna tegen mij zei: 'Niet schrikken, ik ga wat druk uitoefenen'. Hij ging die mensen bellen, en ik hoorde 'm in de wachtruimte helemaal toeteren: of u komt nu naar het bureau, of mevrouw doet aangifte, kiest u maar.
Ik braaf wachten, met koffie. Agent legt uit: sja, tis een misdrijf, 500 euro boete of zes maanden zitten, of ze moeten het onderling met u regelen natuurlijk, dan hoeft u ook geen aangifte te doen.
Het bleek een ouder stel, de dame had een buurvrouw naar de dokter gebracht en zei niets te hebben gemerkt (later zag ik dat de lantaarnpaal ook helemaal scheef stond...). Maar: ze hadden nog wel een fiets, als die nou op hun kosten rijklaar werd gemaakt als reparatie van mijn fiets niet haalbaar was?
Vond ik een prima idee.
Terug naar de plaats delict, fiets naar de fietsenboer gesjouwd, die ging eens kijken. En hij wilde de boel best opknappen, maar dan kwamen we zeker boven de 200 euro, vooral door dat het frame inderdaad verbogen was, we moesten maar eens nadenken of het ons dat waard was. (Hij had het ook gewoon kunnen doen en de rekening kunnen presenteren, dus dat vond ik dan wel weer netjes.)
Man wilde dan liever zijn reservefiets afstaan. Gaat mij aan m'n hart, ik ben reuze gehecht aan m'n fiets, maar ja, de enige onderdelen die nog in orde waren, waren zadel, stuur en voorwiel.
Ik kreeg een lift naar het huis van meneer, en hij ging wat sleutelen aan de fiets. Daarna ben ik met fiets de hele wijk doorgelopen, want de spaken van het achterwiel deugden niet. Zou een uurtje duren zei de fietsenmaker.
Ik een uur zitten kleumen, kom ik daar weer, zegt die fietsenman: ik doe het niet, zinloos. Enige optie is een nieuw wiel, dat is 120 euro exclusief montage want trommelrem en versnellingen, misschien kun je beter tegen die man zeggen: geef me 150 euro, ik koop zelf een tweedehands fiets, deze is het niet waard.
Ik weer met de fiets teruggelopen, slechte nieuws gebracht. Man was beledigd want hij had zelf die spaken erin gezet en die waren goed en vroeger repareerden ze het dan gewoon, brombrom.
Daarna ben ik weer naar huis gelopen, en meneer en mevrouw zijn nu boodschappen aan het doen en geld aan het pinnen.
Zucht.
Update: geld is inmiddels gebracht, morgen ga ik op jacht.