Onderduiken en gordijnen dicht

ANNEN - Slapeloze nachten hebben de asielzoekers die nu weten dat ze buiten de pardonregeling zijn gevallen. Maar steeds meer Nederlanders trekken zich hun lot aan.
Wethouder Hans Polman van de Drentse gemeente Aa en Hunze heeft altijd geweigerd de toestand van de asielzoekers in Nederland te vergelijken met die van vervolgden in de Tweede Wereldoorlog. Maar sinds hij hoorde dat Hexi Gang en Li Chang Xiao uit Annen niet meer kunnen slapen, is hij om. De twee uitgeprocedeerde Chinese asielzoekers doen nauwelijks nog een oog dicht uit angst dat ze 's nachts uit hun huis worden gehaald.
Hexi en Li Chang zitten op zondagochtend aan de koffie bij Wim Jurg en Hanna ten Zijthoff, die ook in Annen wonen. De zoons van beide families zijn 10 jaar en zitten allebei op voetbal bij VV Annen. Zo leerden ze elkaar kennen, maar hun contact verhevigde sinds in september bekend werd dat de familie Gang terug moet naar China. Ze deden gezamenlijk een beroep op de pardonregeling voor asielzoekers, waarvan minister Verdonk voor Vreemdelingenzaken vrijdag de details onthulde.
De Gangs horen niet tot de 2334 gelukkigen die in Nederland mogen blijven. Daarom zitten in de huiskamer ook wethouder Polman, de directeur van basisschool De Eshoek, een leidster van de peuterspeelzaal waar Li Chang werkt en een vriendin. Met nog een heleboel anderen zullen zij er alles aan doen Hexi en Li Chang in hun dorp te houden.
Als Li Chang het woord neemt, huilt ze. Zij en Hexi moeten terug naar China, maar er is één probleem: hun drie kinderen. Toen Li Chang in China zwanger raakte van hun eerste kind, waren zij nog niet getrouwd. Daarom dwongen de Chinese autoriteiten haar tot een abortus. Om dat te voorkomen, vluchtten ze in 1993 naar Nederland. Ze kregen er hun kinderen die nu in China niet worden erkend. Niko, de oudste, zei laatst: 'Waarom kan ik niet leven zoals gewone kinderen?'
Sinds Verdonk bekend heeft gemaakt dat niet alleen 2334 asielzoekers mogen blijven maar dat er ook 26 duizend weg moeten, zijn velen er net zo beroerd aan toe als de Gangs. Dat vertellen de actievoerders van 'Van harte pardon', het initiatief dat zich vanuit Noord-Nederland over de rest van het land heeft verspreid. Van harte pardon bestaat uit mensen zoals Wim en Hanna, die met asielzoekers in contact zijn gekomen via de buurt of de school. Zo kent Fronique Oosterhof uit Groningen vluchtelingen die nu met de gordijnen dicht in huis blijven.
Carla da Silva, lerares Engels aan het Praedinius Gymnasium in Groningen, heeft een Syrische leerlinge die met haar familie totaal in de stress zit. Het zijn Koerden die negen jaar in Nederland wonen, die kunnen bewijzen dat ze statenloos zijn, en toch moeten ze weg. De school voert actie.
'Iedereen die met vluchtelingen werkt, weet hoeveel misère er bestaat', zegt John van Tilborg, directeur van de kerkelijke vluchtelingenorganisatie Inlia. Leuk, zegt hij, dat die Nigeriaanse vrouw in Kollumerzwaag na vijf jaar mag blijven bij haar Friese boer en hun twee kinderen. 'Maar twee dorpen verderop woont een Afrikaanse vrouw die is getrouwd met een Nederlander, die ook twee kinderen heeft, die acht jaar in Nederland zit, en die moet weg. Is dat dan niet schrijnend?' Hij wijst erop dat Verdonk vrijdag maar 220 asielzoekers heeft aangewezen als schrijnende gevallen. De rest van de 2334 die vallen onder de pardonregeling, zaten nog in de asielprocedure. Daarom komen volgens hem veel Nederlanders in verzet. 'Verdonk heeft mensen gepardonneerd die ze helemaal niet had hoeven te pardonneren.'
Ada Westers van Vluchtelingenwerk Provincie Groningen merkte de afgelopen maanden al dat steeds meer Nederlanders zich het lot van asielzoekers aantrekken: 'We hebben veel telefoon gehad. Mensen reageren geschokt, ze willen zich inzetten.' Ook duiken volgens Westers steeds meer asielzoekers onder. De Gangs uit Annen denken daar niet aan, hun helpers willen eerst proberen invloed uit te oefenen in de Tweede Kamer. Maar Hanna ten Zijthoff weet via Van harte pardon wel dat het aantal onderduikers stijgt: 'Het is net oorlog.'
(Bron)