Ik denk weleens: is er nou iets waar ik ècht goed in ben? Los van rommel maken, betweterigheid en dergelijke.
Ja, bedenk ik nu. Er is nog iets waar ik héél goed in ben. Misschien zelfs wel kampioen: uitstellen en niet afmaken.

Ik wil weer eens iets aan de tuin doen. Alleen: nu is het veel te heet, als ik nu woekeraars ga uittrekken lig ik vermoedelijk 10 minuten later gestrekt. Ik kan dus afwachten, want ik vermoed dat het straks gaat regenen, da's wel een stuk koeler. Maar dat werkt niet lekker.
Het is hetzelfde als met opruimen in huis: ik kan het al nauwelijks, maar soms heb ik er zin in en dan lukt het ook wel. Zij het dat ik dan na lang zwoegen wel een vierkante meter - hier weleens direct een kubieke meter :-( - heb opgeruimd, en dat je het verschil dan toch nauwelijks ziet.
Maar doorgaans is het: ik heb tijd zat dus ik begin er later wel aan. Tot ik nauwelijks tijd meer heb en hé, dan heb ik wel zin en puf maar joh, geen tijd hè, dus laat maar even tot ik tijd heb.

Zo ging ik gisteren, toen het me ook te warm was buiten en te bbq-walmig en te 'krijsende kids op verjaardagsfeestje', maar de keuken in.
Overzichtelijke klus: even wat zooi in een vuilniszak dumpen (waarom gooi ik lege verpakkingen niet gewoon direct weg?), en oh ja, laat ik nou die ijskast ook eens van buiten soppen want volgens mij was ie wit vroeger.
Resultaat: een volle vuilniszak rommel (je ziet het verschil niet). En onder de tafel is het nu grotendeels leeg (wat je ook niet ziet omdat er nog teveel rond de tafel staat: een keukenstoel aan de keukenkant en een bank-die-wegmoet aan de kamerkant. De ijskast is nog steeds vies van buiten.

Dus er gebeurt wel degelijk iets, maar nooit precies dat wat ik me had voorgenomen, en ik maak nooit iets echt àf.
Inmiddels zit ik me wel af te vragen: stel nou dat alle rommel ooit zou zijn afgevoerd, dat alles in huis echt een eigen plekje heeft (en dat de katten me vergeven hebben voor het afbreken van alle leuke verstop- en ligplekjes).
Wat dan?