Ach ach. Het raam is dicht. De bakjes voer zijn weg. Tom drentelde door de keuken, liep toen maar naar het raam en och jee, dat was dicht! Dus smartelijk naar mij kijken: dat hielp niet. Aan het raam krabben: hielp niet. Naar mij toe lopen, grote ogen opzetten en in de spurthouding 'als jij beweegt ren ik naar het raam, dan snap je het vast wel': hielp niet. Nu wordt er gemauwd en gekrabd, en tussendoor van de zenuwen geniesd.
Tijger zit in de buurt van het raam, als het toch open gaat kan ze snel naar buiten (wat ze niet zou willen als het raam open was, maar hé, het is Tijger.
Straks krijgen we nog blèrsessies, meer krabben aan het raam, heen en weer lopen, en als de nood echt te hoog wordt gaat Tom toch maar op de bak.
Morgen om 1 uur mogen ze naar de dierenarts. In principe kan ik ze dan om 4 uur weer ophalen.
Woensdag mogen ze weer wat eten. In de tussentijd moet ik maar eten als ze er niet zijn, of me terugtrekken in de badkamer met alle deuren dicht...