Er zat weer speling in m'n pedaal. Dan weet ik wel hoe laat het is: nieuwe crank, nieuw pedaal. Voor zover mogelijk nog wat vastgedraaid (wie heeft er %^#&@* kauwgom in m'n slot geduwd?), en héél voorzichtig naar de fietsenmaker fietsen, die wel tijd had als ik gelijk kwam.
Op de hoek bij de fietsenmaker: klabang, daar ging de trapper.
Het was iets over negen, om elf uur was ie wel klaar schatte de maker in.
Oh. Ehm. Nou... Boodschappen doen, hopen dat dat de lunchroom annex koffieboer open zou zijn, eventueel tussendoor stemmen bij het cultureel centrum aan de overkant, als ik echt veel tijd over had zou ik nog naar de kapper kunnen. (Ik ben niet dol op de kapper, het komt financieel niet uit, normaal was ik zelf m'n haar omdat ik dat wassen bij de kapper haat, maar op zich... Hm.)
Boodschappen. Het blaadje van de super lezen op de trap naast de super. Kijken naar de gestage stroom mensen op weg naar het stemlokaal aan de overkant. Merken dat bijna iedereen de winkel uitkwam met ''Pfffft! Wat een warmte!' (Het is 18 graden maar nogal klef.)
Toen de lunchroomman de tafel buiten begon te zetten, schoof ik aan voor koffie. En toen die op was, was het 10 uur.
Nog drie kwartier op de trap naast de winkel, met het boek dat ik voor alle zekerheid had meegenomen. En dan weer fijn op de fiets naar huis, met de verzekering dat de slijtage van de crank en het pedaal geheel losstaat van mijn overgewicht.
Door naar het stemlokaal waar het overal druk was, behalve in het stemlokaal. Dat kun je zo hebben op een kinderboerderij.
In elk geval kan ik weer gewoon fietsen.