Stel je voor, je hebt nog zo'n zakje afbakcroissants. Dat zijn er vier, twee laat je in de oven liggen waar ze lekker warm blijven, een eet je op, en je bent halverwege de ander als de bel gaat. Twee verkoopsters: 'doe geen moeite, ik heb geen geld' - 'maar u krijgt korting' - 'ja, als ik wat kóóp, en dat kan niet, dus goedendag'.
Terug naar de halve croissant. Dacht je.
Onder tafel hoor je woest gesmak, je kunt het kruimelspoor volgen naar een fel kijkende Tijger met een vrijwel oppe croissant: 'Zèlf gevangen, van MIJ!'
Tis toch knap dat je dan boos kunt doen terwijl je zowat slap bent van het lachen, of niet? ;-)