NASA ontdekken garnaalachtige onder Antarctica

AMSTERDAM - Tijdens een zoektocht naar extreme plekken waar hogere organismen nog kunnen leven, hebben wetenschappers van NASA een verrassende ontdekking gedaan.
Onder een immense plaat Antarctisch ijs troffen zij een garnaalachtig wezen en een kwal aan. Woensdag worden de bevindingen officieel gepresenteerd.
De wetenschappers dachten dat 183 meter onder het ijs, waar geen zonlicht meer kan doordringen, alleen nog enkele vormen van microben konden bestaan.
Des te groter was de verrassing toen zij een camera tot de diepte lieten zakken en een opmerkelijk garnaal-achtig wezentje kwam aanzwemmen dat zich vastgreep aan de kabel van de camera.
Daarnaast haalden de onderzoekers een tentakel omhoog, die naar zij vermoedden afkomstig was van een kwal.
Technisch gesproken is de garnaal geen garnaal. Het is een soort vlokreeftje, in de verte verwant aan de garnaal. De videobeelden dragen mogelijk bij aan de kennis over leven in extreem moeilijke omstandigheden.
Als dit soort garnaal-achtige wezens kan leven onder het Antarctische ijs, op een diepte van 183 meter, in volledige duisternis en temperaturen ver onder nul, hoe is dat dan op andere plekken, waar de elementen het leven vijandig gezind zijn? Hoe is dat bijvoorbeeld op Europa, de steenkoude maan van Jupiter?
Microbioloog Cynan Ellis-Evans van de British Antarctic Survey denkt dat de wezens mogelijk van elders zijn komen aanzwemmen en niet permanent in deze koude dieptes leven. Stacy Kim, die met NASA meewerkte aan het onderzoek, denkt daar anders over.
De plek waar NASA het onderzoek verrichtte is twintig kilometer van de open zee verwijderd. De onderzoekers boorden een gat van twintig centimeter doorsnede waardoor zij de camera lieten zakken. Dat betekent dat het erg onwaarschijnlijk is dat twee wezens van elders zijn komen aanzwemmen en per toeval werden waargenomen.
Een van de grootste vragen die na de ontdekking bleven hangen is welke voedselbronnen de diertjes gebruiken. Microben zijn in staat hun voedsel uit verschillende stoffen samen te stellen, maar hogere organismen kunnen dat niet.
Dus waar voeden ze zich mee? Zo zijn er altijd weer nieuwe vragen om te beantwoorden, aldus Kim.
(Bron)