Monument voor Anne Frank in Amsterdam

AMSTERDAM - Ze vertrok er op 13-jarige leeftijd met pijn in haar hart. Anne Frank hield van het Merwedeplein in de Amsterdamse rivierenbuurt, waar ze van 1933 tot het moment dat ze moest onderduiken in 1942 met haar familie woonde. "Het was haar plein", vertelde haar toenmalige hartsvriendin Jacqueline van Maarssen zaterdag bij de onthulling van een monument ter nagedachtenis van de joodse onderduikster.
Burgemeester Cohen onthulde de bronzen weergave van een bepakte Anne Frank die nog even omkijkt naar haar huis op nummer 37. Deze woning staat er nog steeds en wordt binnenkort in oude staat hersteld. Volgens de burgemeester is dit standbeeld, gemaakt door beeldhouwster Jet Schepp, een nieuwe blijvende herinnering aan de jaren die het meisje in Amsterdam doorbracht.
Het monument staat er op initiatief van boekhandelaar Gert-Jan Jimmink. Anne kocht namelijk vlak voor haar 13e verjaardag samen met haar vader het inmiddels wereldberoemde geruite dagboek in zijn zaak, om de hoek van het Merwedeplein die destijds nog in andermans handen was.
Vader Otto Frank, die de oorlog als enige van zijn gezin overleefde, verruilde in 1933 met zijn vrouw en kinderen zijn huis in Duitsland voor de hoofdstad vanwege het toenemende antisemitisme. Op 6 juli 1942 moest de familie Frank onderduiken door de dreigende jodenvervolging. Ze belandden in het achterhuis aan de Prinsengracht, waar ze op 4 augustus 1944 door verraad worden gedeporteerd naar Duitse vernietigingskampen.
Jacqueline van Maarssen herinnert zich haar vriendschap met Anne Frank als de dag van gisteren. Ze legde haar verhaal vast in het boek 'Ik heet Anne, zei ze, Anne Frank', dat binnenkort wordt verfilmd.
De hartsvriendinnen leerden elkaar op het Joods Lyceum kennen en Van Maarssen bracht heel wat tijd door aan het Merwedeplein. Nadat Anne was ondergedoken, zocht ze op het plein nog naar een afscheidsbrief. Dat hadden ze van tevoren afgesproken. Die brief kreeg ze echter pas jaren later uit handen van vader Otto Frank.
Van Maarssen vindt het nog altijd gek om haar vriendin terug te zien als monument. "Ik heb inmiddels al zoveel beelden van haar gezien, maar het blijft vreemd. Dit monument heeft wel een bijzondere dimensie omdat het op dit plein staat. Ze zou het prachtig hebben gevonden."
Zelf is Van Maarssen nog wel eens teruggeweest in het huis op nummer 37. "Veertien jaar na de oorlog was ik er. Toen was het nog niet heel erg veranderd, maar later geloof ik wel."
De gemeente heeft onlangs besloten het pand na renovatie beschikbaar te stellen aan schrijvers die in hun land worden onderdrukt, zodat ze hier vrij van censuur kunnen schrijven.
Het bronzen beeld moet ook de herinnering levend houden aan de 13.000 joodse buurtgenoten die de Tweede Wereldoorlog niet overleefden. Bovendien staat het symbool de strijd tegen intolerantie, racisme en antisemitisme.
(Bron)