Het was verrassend wit gisteravond, en het sneeuwde vrolijk door. Vanochtend lag alles er nog, met onder de bomen van die dooiwaterdrupgaatjes.
Het verdween langzaam, behalve op de 'koude' plekken, boomspiegels, perken, stoepen die altijd in de schaduw liggen.
Vanmiddag begon het even hard te sneeuwen, dus ik stond enthousiast naar buiten te kijken terwijl mijn warmteminnende collega's me collectief voor gek verklaarden: wie houdt er nou van snééuw? Koud, nat, brr!
Maar ja... Zon kun je opzoeken. Sneeuw kun je opzoeken. Maar die dwarrelende vlokjes die voorbij komen, omhoog kijken in die wattenlaag en proberen een vlok te volgen - dat kun je niet zomaar even opzoeken. Dat vind ik een cadeautje :-)