Ik zit nu in de 'tussen hangen en wurgen'-fase, zoals mijn ma dat vroeger noemde. 's Avonds nog koorts en dus nog zo slap als een vaatdoek, maar na wat slaap best een fit gevoel. Dat aanblijft totdat je een kwartiertje uit bed bent, maar ach, dat gevoel is in elk geval weer terug.
Dus zolang je in bed ligt denk je de wereld aan te kunnen, zodra je er uit komt weet je beter.
Braaf blijven puffen met de anti-astmazooi, want een keer overslaan wreekt zich ook onmiddellijk via dramatische hoestbuien en alle gevolgen van dien.
Iemand van het werk belde al: wanneer kunnen we weer samen een peuk roken? Nou... ehm... Misschien wel helemaal niet :-) Maar ik zit nu aan de kauwgom, dus de nicotine ben ik nog niet ontwend. Uiteraard zou het wijs zijn niet meer te gaan roken. Ik weet het, ik weet het. Scheelt gezondheid, geld, viezigheid, stank...
Ik neem nog maar een mandarijn.