Ik voorzie een probleem: het pad achter mijn tuin is een meter breed of zo. Aan de andere kant staat een schutting, waar een bruidssluier vrolijk overheen woekert. Die heeft nogal de neiging om lange uitlopers te produceren, op zoek naar houvast. Geeft op zich niks. Maar: in mijn tuin, precies tegenover de basis van de bruidssluier, staat een wilg. Die wilg is afgezet vlak boven de grond, maar nu alweer 2,5 meter hoog. In de wilg zit een clematis. Die had het goed toen de wilg nog 15 meter hoog was, maar sliert nu een beetje doelloos rond. Ik denk dat buurman en ik zeer regelmatig zullen moeten snoeien, om te voorkomen dat het pad dichtwoekert. Want als de bruidssluier en de clematis elkaar halverwege ontmoeten, is de doorgang in hooguit een paar dagen dichtgegroeid. Ik buig al steeds de uitstekende clematisranken terug in de wilg, maar wat groeit dat ding vreselijk hard. Van bruidssluier weet ik dat ie op een goede dag tientallen centimeters kan oprukken (met andere woorden: 1 dag is genoeg om dikke maatjes te worden met mijn wilg), maar van clematis wist ik dat niet. De wilg moet maar flink doorgroeien. Intussen knip ik ook steeds clematisranken uit de brem, de spar en de hondsroos, en ruk ik ranken van de grond. Als ik niks doe, heb ik straks alleen nog maar clematis in de tuin.
Ik wilde graag een tuin, nu heb ik het gevoel dat ik continu aan het beperken ben ;-)

Degene die 'm geplant heeft, dacht waarschijnlijk vooral aan het bloemetje:



Alleen kan dit het effect zijn: