Die Tom. Vannacht krijste ie me wakker, er zat een concurrende kater op de schutting. Bizar gezicht, twee van die grauwende opgeblazen beesten op een meter van elkaar bovenop de schutting. De indringer ging er uiteindelijk vandoor, maar Tom bleef buiten de wacht houden.
Vanochtend kwam ie binnen (vaste eettijden hebben echt ook voordelen - als je dan het raam opendoet zijn ze er ook gewoon ;-)), en toen zag ik dat een nagel van zijn achterpoot is omgeklapt, staat helemaal opzij. Ik zag het pas toen ie naast me zat, hij lijkt er geen last van te hebben, hij loopt gewoon, wast die poot gewoon, krabt er ook mee.
Als het nou een klein stukje nagel was, knipte ik het er wel af, maar hij is net na de huid geknakt, dus waar er nog bloedvaatjes in de nagel lopen, er zit ook een korstje omheen. Zolang ie er geen last van heeft laat ik 'm maar, als het goed is groeit de boel gewoon door en valt de rest eraf, desnoods knip ik het later af.
Ik denk dat ie in het gevecht van de schutting geklapt is en aan zijn nagel is blijven hangen of zo - verder kan ik geen beschadigingen ontdekken maar ik zal 'm wel in de gaten houden. Toen met dat abces zag ik het ook pas toen ie de boel al kaalgelikt had.

Ik moet vaak wel lachen om Tijger die bij indringers naar binnen rent en toekijkt hoe Tom dat even opknapt, maar het is ook echt de slimste manier.
Nu zit ze weer op haar favoriete plek: in de raamopening, zicht op alles, ze kan zo naar buiten en zo naar binnen. De tortelduiven laten zich nu niet zien (Tom struint ook weer buiten rond), maar mussen en mezen vliegen vrolijk rond, tot enthousiasme van Tijger. Die halen het natuurlijk niet bij die lekker grote, dikke tortels, maar als ze de kans zou krijgen...