Nog een keer de katten. De ene kat zit de ander regelmatig op de kop. Nu is de 'onderdrukte partij' misschien niet sterk, maar wel slim. En dus ligt hij prinsheerlijk op de bank, zo uitgestrekt als een kat maar kan zijn: staart languit, lijf languit, poten languit. De ander begrijpt de boodschap en blijft keurig op het kleed - hoewel zij juist het vaakst op de bank ligt.
Normaal doe ik voor ik naar bed ga het gordijn in de huiskamer voor ze open, maar ik geloof dat ik dat nu maar niet doe. Veel te koud.