Waar ik soms ineens grenzeloos triest van kan worden: die slurfjes uit ramen, van drogers. Daar binnen droogt een was. En waarom dat me nou zo treurig stemt, geen idee.
Van een luchtend dekbed uit het raam word ik meestal juist vrolijk. Tegenover het gebouw waar ik werk, zie ik elke maandag wel een paar ramen met dekbedden. Het doet me denken aan de jaren vijftig (die ik niet meemaakte, en toen hingen er zeker geen dekbedden uit die ramen), aan lekker liggen in een frisruikend bed, zoals het vroeger altijd feest was als er lakens op bed lagen die buiten gedroogd waren. Je rook de lente, de wind, de zon.
Was die in de droger gedroogd wordt, mist dat. Misschien daarom de negatieve gevoelens, ik weet het niet.
In elk geval vind ik het niet fijn als ik ergens fiets en ineens zo'n walm ruik van een droger, ongetwijfeld iets als 'bloemengeur', maar het ruikt zó kunstmatig. Misschien dat het eenmaal uit de droger minder opdringerig en onecht is, maar op straat is het bedwelmend op een nare manier.